Inmiddels werk ik 1,5 jaar als leidinggevende bij Mooiland. De baan waarvan ik een aantal jaar geleden absoluut niet had verwacht dat ik die zou vervullen. Ik runde mijn eigen bedrijf en vond dat heel leuk. De vrijheid, de uitdagingen, de verantwoordelijkheid en samenwerken en sparren met veel verschillende mensen.
Toch gaan dingen soms zoals ze gaan en durf ik nu oprecht te zeggen dat ik nog meer plezier heb in mijn werk als een aantal jaar geleden. Wat ik wel mis is het delen en communiceren over mijn werk met de buitenwereld. Lang was er een stemmetje die tegen me zei: “Je moet niet over je werk delen, want je bent in loondienst. Dat is niet professioneel.” Wat een stemmetje wel niet teweeg kan brengen. Dit jaar heb ik daarom besloten om het gewoon te doen, omdat ik het leuk vind en er energie van krijg. Daarnaast vind ik transparantie heel belangrijk, omdat je altijd van elkaar kunt leren. En als mensen het niet leuk vinden dan lezen ze het gewoon niet. Iedereen heeft die vrijheid.
De komende tijd zal ik regelmatig in verschillende blogs mijn dilemma’s en leerpunten als leidinggevende delen. Dit met als doel om anderen en mezelf inzicht te geven in mijn rol als leidinggevende. Daarnaast helpt het mezelf om helder te krijgen of ik nog steeds het juiste doe. Ik schrijf mijn blogs altijd eerst met de hand. Uit wetenschappelijk onderzoek is bewezen dat schrijven met de hand maakt dat je dingen veel beter onthoudt en je hersenen worden gestimuleerd. Mooi bijkomend voordeel!
Als persoon ben ik enorm geïnteresseerd in het gedrag en de drijfveren van mensen, maar ook van mezelf. Je kunt mij heel blij maken met een goed boek over gedrag. Je zult mij niet snel een roman zien lezen. In mijn vrije tijd en op vakanties lees ik het liefst boeken over persoonlijke ontwikkeling. Continue op zoek naar waarom mensen doen wat ze doen en op zoek naar wie ikzelf echt ben. Want op dit vlak ben je nooit uitgeleerd. Ik leer steeds weer nieuwe dingen.
De komende reeks blogs zal ik verschillende “Waarom” vragen beantwoorden. Vragen die ik mezelf en mijn collega’s dagelijks stel. Hierin zal ik ook theorieën verwerken die ik ken uit verschillende boeken, podcasts, YouTube video’s en lessen. Heb jij een vraag of een leuke tip. Deel deze vooral onderaan mijn blogs.
DEZE WEEK EEN BLOG OVER: “Waarom loslaten helpt, maar zo moeilijk is?”
In mijn rol als leidinggevende heb ik gemerkt dat mijn gedrag een andere lading heeft gekregen. Ineens ben ik ook de persoon die mensen beoordeeld, waardoor collega’s (onbewust) anders op mij reageren. Dat vind ik soms ingewikkeld, maar ook interessant. En tegelijkertijd gedraag ik me vaak onbewust ook anders bij mijn eigen leidinggevende.
Deze week sta ik stil bij het loslaten als leidinggevende. Ineens moet je mensen gaan faciliteren om zo goed mogelijk hun werk te kunnen doen. Maar wat is het lastig om het niet voor anderen op te lossen. Ik kan enorm trots zijn als collega’s initiatief nemen, met mooie ideeën komen en goed werk leveren. Maar wat als het even niet zo goed gaat. Wat als mensen ‘te’ druk zijn, het niet lukt of ze het niet weten. Uiteindelijk wil ik voor iedereen en voor mezelf het beste. Ik ben de leidinggevende dus mede-verantwoordelijk. Ik zeg bewust: “MEDE-verantwoordelijk”. Je kunt pas goed leidinggeven als collega’s zelf de verantwoordelijkheid krijgen. En dat kan alleen als ze deze verantwoordelijkheid ook voelen en de vrijheid krijgen om de dingen op hun eigen manier te doen.
Afgelopen jaar ben ik vooral gaan achterhalen hoe het met mijn collega’s persoonlijk en werk gerelateerd gaat. Vragen die ik wilde beantwoorden waren: “Doen ze waar ze goed in zijn?”, “Zijn ze tevreden met hun baan?”, “Waar lopen ze tegenaan?” en “Wat kan beter?”. Dan hoor je veel. Maar hoe gemakkelijk is het dan om te zeggen: “Kom maar, ik doe het wel even!”. Maar ook ik heb mijn dagelijkse werk en veel afspraken. Iets wat je o, zo snel vergeet als je er even iets extra’s bij neemt. Want het kost altijd meer tijd als gedacht. Van nature zijn de meeste mensen heel optimistisch bij het plannen. We vergeten vaak dat er meer te doen is. Pas als we alles op een rij zetten dan komt er inzicht en worden we ons bewust van de resterende tijd.
Afgelopen jaar heb ik dan ook meerdere keren mijn excuus aangeboden omdat ik werk overnam, het niet op tijd afrondde, het niet goed genoeg was en niet van de collega’s zelf. Zonde van de tijd en energie. Zo lang collega’s niet zelf fouten kunnen maken, leren en verbeteren dan kunnen ze niet trots zijn, niet de verantwoordelijkheid voelen en het dus ook niet uitdragen naar mensen in hun omgeving.
Mensen vertellen heel graag over zichzelf en hun eigen werk. Werk dat ze helemaal zelf hebben bedacht en gemaakt. Dit komt doordat we van nature ‘kudde dieren’ zijn en bang om uit de groep te vallen. We hebben allemaal behoefte aan waardering om ons het gevoel te geven dat we erbij horen. Maar hoe gaaf is het als je jezelf waardering kunt geven! Afgelopen jaar heb ik mogen ervaren dat dit kan. Maar hierover een andere keer meer.
Ook ik als leidinggevende wil het heel graag goed doen en waardering. Als iets dan niet gaat zoals ik voor ogen heb dan is dat korte termijn pijn en wil ik het direct oplossen. Met als gevolg dat ik ga overnemen en zelf vertellen hoe het moet en het niet meer het werk is van mijn collega’s. Daarom heb ik geleerd om vooral heel veel vragen te stellen en samen te vatten. En dat werkt fantastisch!
Mijn collega’s en ik komen er nu samen steeds meer achter dat we dingen doen omdat we het altijd zo doen, dat we het doen omdat anderen erom vragen en dat we het zo doen omdat we geen tijd hebben om het grondig te doen. Dus het kan anders? Maar waarom doen we het dan niet anders? Anders is heel spannend voor ons systeem. Van nature houden we niet van verandering. Dit komt uit de oertijd. Als alles blijft zoals het is dan is er geen gevaar en weten we wat we kunnen verwachten van onze groepsgenoten en de omgeving. Samen moesten we ons vroeger verdedigen tegen beren en tijgers. Als de omgeving of iets in de groep veranderde dan moesten we op onze hoede zijn voor roofdieren. Gelukkig hoeven we in niet bang te zijn voor loslopende tijgers.
Op basis van mijn vragen en het samenvatten heb ik veel patronen en uitdagingen geconstateerd. Uitdagingen die we samen vertalen in oplossingen en afdelingsdoelen voor 2020. Vragen stellen en samenvatten is dus mijn nieuwe manier. Op deze manier laat ik los, geef ik aandacht, gaan mijn collega’s nadenken en kom ik echt heel veel te weten. Kennis die helpt om stap-voor-stap te verbeteren en structuren te realiseren. Structuren die collega’s helpen om het beste uit zichzelf te halen en minder vaak in bepaalde valkuilen te stappen. Hiermee kan ik het beste en leukste werk voor mijn collega’s faciliteren. Laat collega’s maar shinen en de waardering krijgen voor hun werk. Dat is het mooiste cadeau wat ik kan krijgen als leidinggevende. Trotse en blije collega’s 😊.
Recente reacties