Afgelopen week heb ik mijn eerste blog in de ‘waarom’ reeks gedeeld. Je wilt niet weten hoe spannend ik dat vond. Want stel je voor dat: “mensen het stom vinden”, “mijn collega’s me raar aankijken”, “ik geen likes krijg” etc. etc.
Allemaal stomme stemmetjes die heel graag willen dat ik alles perfect doe en risico’s zo veel mogelijk vermijdt. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Ik kreeg likes, persoonlijke berichtjes, collega’s die me persoonlijk complimentjes gaven en het mooiste was de waardevolle gesprekken die volgden. Er is heel veel herkenning en ik kreeg veel waardering voor het delen van mijn uitdagingen en dilemma’s. En zoals jullie weten uit mijn vorige blog, vinden wij mensen waardering fantastisch! Dus de trend is gezet en ik ben gemotiveerd nog meer uitdagingen en dilemma’s (kwetsbaarheid) te delen.
EN DIT IS EXACT WAAR DEZE BLOG OVER GAAT: “Waarom kwetsbaarheid je als leidinggevende zo veel kan brengen.”
In de basis vinden mensen het heel spannend om hun uitdagingen en dilemma’s te delen. Dit voelt als een vorm van zwakte. Dan spelen de stemmetjes in je hoofd op en zeggen; “dat zeg je toch niet, want wat zullen anderen wel niet denken?” Vooral in een grote groep is dat heel spannend. De reden is waardering en erbij willen horen in een groep. Iets waar ik in een andere blog meer over heb geschreven. In de basis zijn we allemaal bang om buiten de groep te vallen en als het ‘zwarte schaap’ te worden gezien.
Ook ik heb heel lang die gedachten gehad en mijn mond gehouden in een groep. Vooral als je dan een paar keer de deksel op je neus krijgt na het delen van uitdagingen. Als iemand vervolgens reageert met: “wat een onzin” of “daar heb ik echt noooit last van” dan is er geen erkenning en is het vervolgens veel gemakkelijker om niks te zeggen. Als een (indirecte) leider in een groep afwijzend reageert naar aanleiding van kwetsbaarheid dan zullen maar weinig mensen in de groep nog durven zeggen waar ze tegenaan lopen. Terwijl herkenning op kwetsbaarheid juist zo belangrijk is om het vertrouwen te voelen om je dilemma’s te delen.
In een groep zijn altijd één of meerdere (indirecte) leiders die onbewust bepaald gedrag stimuleren. Dit is vaak de leidinggevende maar kunnen ook andere groepsgenoten zijn. Als deze persoon iets zegt of doet dan wordt dat al snel voor waarheid aangenomen. Dit is een natuurlijk fenomeen en heeft alles te maken met groepsdynamiek. Dit ontstaat dus als vanzelf. Waarschijnlijk herken je dit wel. Als je met een groep onbekenden bij elkaar komt haal je er zo de natuurlijke leiders en de volgers uit. Dit zonder dat je elkaar kent of weet wat de anderen doen. Als een (indirecte) leider zich in de groep kwetsbaar opstelt dan voelen de anderen ook de ruimte om hun uitdagingen en dilemma’s te delen. Vooral als hier vervolgens ook oprecht naar wordt geluisterd.
Maar waarom is kwetsbaarheid zo waardevol als leidinggevende? Omdat je dan pas de echte uitdagingen boven tafel krijgt. Je hebt dan de mogelijkheid om een werkomgeving te creëren waarin mensen meer begrip hebben voor elkaar en meer plezier kunnen ervaren in hun werk. En pas als de werkomgeving optimaal is dan kan je de beste prestaties leveren.
Iemand die heel veel onderzoek heeft gedaan naar kwetsbaarheid is hoogleraar Brené Brown. Ze heeft hierover een fantastisch boek “De kracht van kwetsbaarheid” geschreven en een Netflix documentaire gemaakt. Ze heeft ontdekt dat kwetsbaarheid ons heel veel kan opleveren.
We leven in een wereld van perfectie en het voorkomen van risico’s. Een wereld, waarin we aan elkaar laten zien hoe fantastisch we zijn en hoe goed we het allemaal doen. Een goed voorbeeld hiervan is social media. De meest fantastische en perfecte foto’s en verhalen komen voorbij. Je zou bijna jaloers worden op al die mensen die zo’n mooi leven hebben. Maar is het allemaal echt zo perfect? Waarom laten we niet wat meer van onze kwetsbaarheid zien? En dan bedoel ik niet klagen over wat er allemaal zo slecht is, maar laten zien waar jij persoonlijk tegenaan loopt en hoe jij dat hebt opgelost. Brené Brown heeft onderzocht dat kwetsbaarheid de basis is voor heel veel mooie dingen en kan zorgen voor meer vertrouwen en plezier.
Na het lezen van haar boek dacht ik: “dat moet lukken dus laat ik het ook eens proberen”. Inmiddels kan ik je vertellen dat het niet zo gemakkelijk is als het lijkt, maar oefening baart kunst en het gaat steeds beter. Ik heb gezien dat steeds meer mensen hun uitdagingen en dilemma’s tonen als je dit zelf ook doet en je mensen hier de ruimte voor geeft. Als jij als leidinggevende het gesprek over kwetsbaarheid faciliteert dan ontstaan mooie dingen. Waarschijnlijk herken jij het wel. Iemand anders verteld iets en ineens denk jij: “hé dat heb ik ook meegemaakt” of “daar ben ik het echt totaal niet mee eens, want mijn ervaring is anders”. Je wilt dat dan graag delen en erkenning krijgen voor je verhaal. Als die ruimte er is en het gesprek wordt goed gefaciliteerd dan kunnen mooie gesprekken ontstaan.
Mogen deze gesprekken er zijn in jouw team? Mijn eigen worsteling is nog wel eens dat we daar geen tijd voor hebben, omdat er zo veel op de agenda staat. Of dat ik persoonlijk even geen zin heb in problemen, omdat ik al te veel aan mijn hoofd heb. Met het gevaar dat ik dilemma’s de kop in druk. Dat hoef ik maar een paar keer te doen en iedereen is vervolgens heel stil. Met uiteraard als voordeel dat het overleg heel snel klaar is, maar we niet het onderste boven krijgen. Op korte termijn winst, maar op lange termijn niet heel handig.
Kortom, ik kies voor het stimuleren van kwetsbaarheid. Eens kijken wat voor mooie waardevolle gesprekken en ontwikkelingen er ontstaan.
Recente reacties