Het is december “de meest bijzondere en ook meest drukke tijd van het jaar. Ineens moet er van alles af. Alsof de wereld ophoud in het nieuwe jaar. Herken jij dit? Iemand vraagt aan je hoe het met je gaat en voor je het weet zeg je: “druk”. Het lijkt wel of we allemaal druk zijn. Maar waarom zijn we nu zo druk?
Ook ik herken het van mezelf. Vooral aan het eind van het jaar wilde ik alles afronden, zodat ik met de kerst alle acties had afgerond. Het bleek een illusie, want ik was eigenlijk nooit echt klaar. Er bleven altijd acties over. Tot ik ontdekte dat we drukte alleen zelf creëren. Een fantastisch inzicht, maar ook heel confronterend. En lastig om het te doorbreken. Het was een onderdeel geworden van mijn gedrag. Stiekem was ik heel verslaafd aan het “druk” zijn. Heerlijk om complimenten te ontvangen voor alle acties die ik zo fantastisch had afgerond. Maar was ik er zelf eigenlijk wel zo blij mee. Ja, wel met die complimenten, maar absoluut niet met alle drukte.
Tijd voor verandering! Hoogste tijd om dit patroon te doorbreken. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk en vergde heel veel lef. Ik had heel veel beperkende overtuigingen te doorbreken, zoals “ik kan toch niet niks doen”, “ik kan toch geen ‘nee’ zeggen tegen die collega die zo druk is”, “ik kan echt geen fouten maken in die actie” en nog veel en veel meer.
- de geldende normen (cultuur)
- ervaringen vanuit het verleden
- (ongeschreven) regels
- weg willen van het ongemak
- ontbreken van waarden, doelen en prioritering
Het heeft mij heel erg geholpen om tijd te maken voor mijn gevoelens en mijn eigen persoonlijke businessplan te schrijven. Met hierin mijn missie, waarden, doelen en stappen. Het helpt mij om te weten wat voor mij echt belangrijk is. Waar ik goed in ben, energie van krijg en wat juist niet. Dat laatste probeer ik dan ook zo veel mogelijk te elimineren. Door dat scherp op papier en in mijn hoofd te hebben is het veel gemakkelijker om “nee” te zeggen tegen binnenkomende vragen en acties. Ook weet ik wat ik nodig heb om tussen het werk door te ontspannen.
Maar het kan ook heel spannend zijn om “nee” te zeggen. Vooral als je mensen om je heen ziet die fouten maken of ook heel druk zijn. Dan is het soms op korte termijn gemakkelijker om het zelf te doen. Weet alleen wel dat je anderen de ruimte ontneemt om zelf fouten te maken, hiervan te leren en zelf verantwoordelijkheid te nemen. En ondertussen krijg jij er steeds meer acties bij.
- Heb jij het lef om “nee” te zeggen als iemand jou vraagt om een actie op te pakken?
Heb jij het lef om “niet nu” te zeggen als jij merkt dat jij je erg onrustig voelt en veel aan je hoofd hebt? - Heb jij het lef om te zeggen hoe jij je werkelijk voelt als iemand vraagt hoe het met je gaat?
Er blijken maar weinig mensen in staat om oprecht antwoord te geven na de vraag “hoe gaat het met je?” Zelfs bij vrienden of collega’s waar je veel mee samenwerkt kan het lastig zijn. Daarnaast zijn er maar weinig mensen in staat om een diepgaand gesprek te voeren en echt de tijd te nemen. We blijven liever “druk” en doorrennen van de ene actie naar de andere. Of nog liever doen we meer dingen tegelijkertijd in de hoop dat het sneller gaat.
De laatste jaren geef ik vaker echt antwoord als iemand mij vraagt hoe het gaat. En wat blijkt. Ook de mensen die deze vraag stellen hebben moeite met een oprecht en eerlijk antwoord. Steevast krijg ik als reactie “o, maar dat valt toch wel mee!” of “dat is toch logisch”. Af en toe is er iemand die even de tijd neemt en oprecht luistert, begrip toont en soms zelfs nog kritische vragen stelt. En ineens voel ik me gehoord, begrepen en gezien. Mijn gevoel is ineens een heel stuk opgeklaard. Zo simpel kan het zijn.
- We zitten heel veel in ons hoofd ipv echt bij de ander.
- We lopen liever weg van ons ongemak. Als iemand ineens een kwetsbaar antwoord geeft dan kan dat heel ongemakkelijk voelen. Uit ongemak wijzen we het daarom maar snel weg. Zonder dat we het door hebben maken we het probleem hierdoor alleen maar groter.
We hebben niet geleerd om te voelen. Veel mensen zijn opgevoed door de generatie van “niet lukken, maar poetsen”.
Recente reacties